13 września razem z firmą DECO ROOM i grupą kilkunastu architektów wnętrz z Krakowa obejrzeliśmy spektakl „Pułapka na myszy”.

Wcześniej korzystając z gościnności DECO ROOM mogliśmy opowiedzieć architektom o naszych grzejnikach i porozmawiać o specyfice pracy w projektowaniu. Firma DECO ROOM mieści się przy ulicy Szpitalnej – naprzeciwko Teatru Słowackiego. Wraz z zaprzyjaźnioną firmą DOM zajmuje reprezentacyjny apartament na pierwszym piętrze kamienicy. Wszystkich gości zachwyca to miejsce i prawie każdy wyobraża sobie, że mógłby tam mieszkać. Może dlatego wielu architektów lubi zapraszać do DECO ROOM swoich klientów…

W Łodzi udało się nam zaprosić architektów na spektakl na kilka dni przed oficjalną premierą. Jajo węża w Teatrze Jaracza to oryginalne opracowanie noweli filmowej Ingmara Bergmana (film powstał w 1977 roku). Bergman umiejscowił akcję w pogrążającym się w chaosie Berlinie lat 20-tych XX wieku. Zbliża się katastrofa, inflacja powoduje że banknotów się nie liczy, ale waży, na scenie pojawiają radykałowie i demagodzy, budzą się nacjonalizmy. Berlińczycy przed wszechogarniającym lękiem uciekają w szaloną zabawę. Usiłują pokonać strach w kabaretach, domach publicznych i knajpach.

Ta historia nie skończy się happy endem. Tym bardziej przedstawienie łódzkiego teatru wyróżnia się pozytywnie na tle lekkiego repertuaru większości współczesnych teatrów. Na scenie dużo się dzieje, a wiele przejmujących scen pozostanie w pamięci widzów.

W Warszawie gościliśmy w Teatrze IMKA, jednym z teatrów, które prowadzą działalność artystyczną bez dotacji z budżetu publicznego. Tym bardziej wielkie uznanie należy się właścicielowi teatru i producentowi „Generała” Tomaszowi Karolakowi za wspaniałą odważną i współczesną sztukę. Zresztą wielokrotnie nagradzaną i uznawaną za wydarzenie sezonu.

Ten spektakl mimo, że oparty na postaci generała Jaruzelskiego, którego Marek Kalita naśladuje w sposobie poruszania się i mówienia, nie jest żadną wypowiedzią polityczną, żadnym osądem i rozstrzygnięciem. Nie jest dokumentem i nie daje żadnych odpowiedzi, raczej stawia wiele pytań. Intrygującym uzupełnieniem jest żona generała i koledzy: Czesław i Florian. A do tego głośna muzyka z lata 80-tych: od Brygady Kryzys do Obywatela G.C.

„Wiele hałasu o nic” to często wystawiana komedia Williama Shakespeare’a. Stąd trudno sprostać wyzwaniu i oczekiwaniom publiczności. Lubelska inscenizacja została osadzona nie w czasach współczesnych Szekspirowi, lecz w realiach lat 60-tych XX wieku na Sycylii. Nasuwa się oczywiste skojarzenie z sycylijską mafia i przez to historia staje się groźna.

Wśród znakomitych lubelskich aktorów na szczególne wyróżnienie zasługuje rola komisarza Ciampa w interpretacji Jerzego Rogalskiego oraz jego współpracownica Farfalla wykreowana przez Magdalenę Sztejman-Lipowską. A jakość przedstawienia dookreśla wprowadzenie na scenę „żywej” muzyki w postaci orkiestry składającej się z młodzieży ze szkoły muzycznej w Lublinie.

Spotkania z architektami w Koszalinie organizujemy wespół z firmą IBERO prowadzoną z pasją przez dwie Panie: Annę i Małgorzatę. Stąd wszystkie nasze koszalińskie spotkania wyróżnia wyjątkowo ciepły klimat.

Gdy po upojnym wieczorze kawalerskim przyszły pan młody budzi się w łóżku z obcą dziewczyną, zaczyna się lawina komicznych pomyłek z niespodziewanym zakończeniem… Świetna, intrygująca i błyskotliwa sztuka angielskiego autora i aktora. Współczesna farsa erotyczna iskrząca dowcipem sytuacji, napisana ze znakomitym wyczuciem prawideł sceny.

Burza Szekspira w interpretacji Mai Kleczewskiej, teatr nowoczesny, przekraczający wiele tradycyjnych wyobrażeń o teatrze. Na Facebook zamieściliśmy kilka zdjęć zrobionych przed spektaklem. Po przedstawieniu nic już nie było takie same, a kilka osób musiało na nowo określić swoją definicję teatru!

Spektakl pełen wizyjnych – czasem drażniących, zawsze pięknych – obrazów. Niesamowity deszcz na scenie. Potężna ulewa, hektolitry wody! I burza piaskowa, która zasypała scenę i widownię trochę też. Ale warto było!

Stosunkowo rzadko grany na scenie DEKORATORNIA spektakl złożony z fragmentów trzech dramatów Samuela Becketta. Bohaterowie dzieł Becketta zadają sobie zasadnicze pytania o sens życia oraz o miejsce człowieka na ziemi. Świat przedstawiany przez Becketta jest niedookreślony, czas i miejsce w zasadzie nie odgrywają roli.

Angielski dramaturg Harold Pinter tak podsumował jego twórczość: „Jest on najodważniejszym, najbardziej bezlitosnym spośród współczesnych pisarzy i im bardziej wpycha mi nos w gówno, tym bardziej jestem mu wdzięczny”.

Teatr 6 piętro w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie to przedsięwzięcie komercyjne. Jeden z kilku współczesnych teatrów, które udowadniają, że sztuka jest możliwa dzięki temu, że są ludzie gotowi zapłacić za jej konsumpcję. Widzów przyciąga gwiazdorska obsada, na widowni dwa lata od premiery nadkomplet mimo, że ceny biletów wysokie.

W głównej roli celebryta – Kuba Wojewódzki, bawi się na scenie nie gorzej niż widzowie i jednak ciężko pracuje – przez 2 godziny nie schodzi ze sceny! Duża ilość gagów nawiązujących do bieżących ról serialowych i programów telewizyjnych występujących na scenie aktorów. No cóż sztuka przez duże S to nie jest, ale publiczności bawiła się nieźle.

Pałac Kultury i Nauki mimo, że zapełniony obecnie wieloma wydarzeniami i treściami nadal we wszystkich skalach jest wielkim dziełem socrealizmu.

W Siedlcach dzięki współpracy z firmą ESKA mieliśmy możliwość spotkać się z reprezentantami miejscowego środowiska projektantów wnętrz w Siedleckim Centrum Kultury i Sztuki. Na scenie teatralnej miasta Siedlce wystąpił zespół aktorski związany z serialem Rancho w przedstawieniu „Smak Mamrota”. Bohaterowie z ławeczki wyrokiem sądu zostają skazani za zakłócanie porządku publicznego na 20 godzin pracy społecznej na rzecz szkoły. Dyrektorka szkoły, do której trafiają dochodzi do wniosku, że to może być niepowtarzalna okazja, aby uświadomić dzieciom zgubne skutki nałogu. A im gorzej zaprezentują się „wczorajsi” bohaterowie, tym lepszą będą dla dziatwy przestrogą!

Spotkanie we Wrocławiu odbyło się w Operze. Z naszym gośćmi spotkaliśmy się w saloniku cesarskim, a następnie obejrzeliśmy i wysłuchaliśmy klasycznej opery Modesta Musorgskiego „Borys Godunow”. Wrocławski „Borys Godunow” to opera w starym, dobrym stylu, wykorzystująca muzyczność wspaniałego dzieła Musorgskiego-Korsakowa. Prawdziwie imponujące osiągnięcie doskonałego zespołu śpiewaków ze wspaniałym chórem. Orkiestrą dyrygowała Ewa Michnik – dyrektor Opery.

A specjalnym uczestnikiem spotkania była Patrycja Michałek, nasza marketing woman, która zajmuje się organizacją wszystkich naszych spotkań teatralnych. Patrycja stoi (po prawej) obok Marty Biedrzyckiej, opiekunki regionu Dolnego Śląska w VASCO.

23 maja w Teatrze Nowym w Poznaniu spotkaliśmy się z grupą architektów i projektantów wnętrz na spektaklu „12 gniewnych ludzi”.

Historia dyskusji ławników nad winą młodego mężczyzny jest znana jako historia z filmu Sidneya Lumeta z 1957. Przesłanie amerykańskiego filmu jest wzniosłe jak „American Dream”: prawda i wartości demokratyczne zawsze zwyciężą. W filmie dwunastu mężczyzn zamkniętych w pokoju pomimo swoich uprzedzeń i kompleksów jest w stanie wydać sprawiedliwy wyrok.

W poznańskiej adaptacji tej historii, nie jest to takie proste. Warto zobaczyć na scenie 12 aktorów, grających w ascetycznej scenografii, a jednak w bardzo dynamicznym przedstawieniu.

W poznańskim Teatrze Nowym przed spektaklem spotykamy się w teatralnym bufecie w podziemiach obok sceny głównej. Jest to kameralne miejsce, w którym jak zwykle w teatralnych bufetach przed i po spektaklu można spotkać aktorów.

W Teatrze Muzycznym w Gdyni obejrzeliśmy komedię kryminalną „Szalone nożyczki”. Amerykańskie oryginalne przedstawienie zostało w 1997 wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa jako najdłużej grana sztuka scen amerykańskich (29 lat bez przerwy). Przetłumaczona na kilkanaście języków, do tej pory doczekała się 50 tysięcy przedstawień na całym świecie.

Zaadoptowana dla Teatru Muzycznego historia rozgrywa się w Gdyni. Przedstawienie rozpoczyna się zwyczajny, ale szybko zamienia się w we wspólną grę widowni z aktorami. I trzeba przyznać, że aktorzy improwizują świetnie, a publiczność autentycznie angażuje się w znalezienie odpowiedzi na fundamentalne pytanie: Kto zabił?

Nowa Scena Teatru Muzycznego w Gdyni mieszcząca się w dobudowanym skrzydle wpisuje się w nowy arhcitektoniczy krajobraz Gdyni.